Κάποτε ψάχναμε τον Mr Perfect ή την Mrs Perfect, εν έτει 2014 παρά τρίχα, έχουμε ξεφύγει πλέον από αυτά τα κλισέ της περασμένης 50ετίας. Σήμερα λοιπόν δεν ψάχνουμε άλλον από τον Mr ή Mrs Perfect Employer ή έεεεεστω έναν κάποιον Mr/Mrs Employer, όπως κι αν είναι όποιος κι αν είναι.

 

Πλέον μέσα σε μια παρέα δε συγκρίνουμε πόσες γκόμενες ή γκόμενους ρίξαμε σε ένα βράδυ ή μια βδομάδα αλλά πόσα βιογραφικά στείλαμε και σε τι είδους «βαρβάτες» ή «σοβαρές» (για να μην πω σοβαροφανείς) αγγελίες. Άλλος που 'χει περισσότερα φράγκα και χρόνο να ξοδέψει παίρνει πόρτα-πόρτα τις εταιρείες ή τις καφετέριες γιατί είναι «πιο αποτελεσματικό» λέει να πας να σε δουν... (μα σε δουν πόσο όμορφος είσαι ή πόσο πολύ θες τη δουλειά και να φανείς καλύτερος από τους άλλους;). Ναι, οκ, τότε βρε φιλενάδε γιατί είσαι κι εσύ ακόμα στον πάγκο της ανεργίας; Τελικά μήπως φταίει κάτι άλλο;

 

Εγώ που λες στέλνω αβέρτα cv-ιά σε «σοβαρές» αγγελίες και μου κάνει εντύπωση ότι ούτε που απαντάνε πίσω, όποτε έχω δύο απορίες... αφενός τι στο κέρατο, αφού καίγονται δήθεν τάχα μου για υπάλληλους, όλοι, δε γίνεται ποτέ και κανείς να μην σου απαντάει, έτσι έχουμε τα «αναπάντητα βιογραφικά» (δικής μου εμπνεύσεως ορισμός) που στοιβάζονται στον κάδο ανακύκλωσης κάποιου pc και αφετέρου πόσο δύσκολο είναι να σου στείλει ο άλλος μια έστω τυπική απάντηση, τύποις, μέσω μέιλ ρε παιδί μου (όχι, δε λέω τηλέφωνο, κοστίζει σε χρόνο και χρήμα.... κρίσης γάρ!) ξέρεις ένα ξερό «ευχαριστούμε αλλά καλύφθηκε η θέση» ή «μπα δε μας κάνετε δεν έχετε αρκετά μεταπτυχιακά» ή κάτι τέτοιο;

 

Πάντως το κοινό των περισσότερων αγγελιών είναι ότι ψάχνουν για σοβαρές προτάσεις όντας εκείνοι ασόβαροι αλλά οκ who cares αυτοί έχουν το πάνω χέρι τελικά!

 

Εκεί που θέλω να καταλήξω, νομίζω δηλαδή, είναι το γεγονός πως έχω αρχίσει να νομίζω πως μας τρολλάρουν ακόμα και στα σάιτ ανάρτησης αγγελιών για εύρεση εργασίας αλλιώς δεν εξηγείται γιατί υπάρχουν τόοοοοσες «αναπάντητες αγγελίες» και τόοοοσοι άνεργοι νέοι (και όχι μόνο φυσικά)... Καλά δε το συζητώ για τις αγγελίες που άλλο ζητάει και άλλο σου βγαίνει, αυτές είναι οι λεγόμενες «κίντερ αγγελίες». Μιας λοιπόν και πιάσαμε τα «είδη» των αγγελιών κορυφαίες είναι όσες τάζουν μισθούς με τα δεδομένα μιας 5ετίας και πίσω τουλάχιστον, σου λέει 1000€ (καθαρά εεεε)+ΙΚΑ (πςςςςς)+ μπόνους (γαμάτααα) και μένεις μαλάκας... και απορείς μετά, αν βέβαια πάρεις/πας εκεί θα δεις ότι τα πράγματα είναι λίιιιιγο αλλιώτικα απ' ότι στην αγγελία, έτσι είναι οι «ματσομένες αγγελίες» στον αντίποδα, οι «φτωχομπινεδιάρικες» που μόνο δε σου ζητάνε να τους πληρώσεις (ας μην υπερβάλω, ίσως απλά να δουλέψεις κανά μήνα στο τζαμπέ, εκπαίδευση δήθεν τάχα) για να σε προσλάβουν (όχι ότι και εκεί έχεις πιθανότητες) και εννοείτε πως υπάρχουν και οι «μαϊμου αγγελίες» οι οποίες πραγματικά δεν καταλαβαίνω τι συμφέροντα εξυπηρετούν αφού δε ψάχνουν κόσμο γιατί βγάζουν αγγελίες; τί κάνουν «παίζουν» με την ψυχολογία του ανθρώπου που είναι σε ανάγκη; γιατί;;; (για να βρεθεί μετά ο κάθε μαλακισμένος αφεντικός που με πενταροδεκάρες θα σε έχει δούλο και θα λες ευχαριστώ που από τα 100 βιογραφικά αυτός σου απάντησε...). Μεγάλη προσοχή όμως θέλουν κι οι «αγγελίες κονσομασιον» (κυριολεκτικά και μεταφορικά) που πολλές φορές μόνο φωτό με τουαλέτα και μπικίνι face-profil (σα τις ακτνινογραφίες ένα πράγμα) δε ζητάνε γιατί όλα τα άλλα τα περιέγραψαν (από την ίριδα του ματιού, το νούμερο βρακιού, σουτιέν, παπουτσιού για να μη πω και τίποτα άλλο!)

 

Τέλος πάντων, μη μακρηγορώ γιατί στανταράκι μπορώ να βρω πολλααααά είδη αγγελιών, κι όχι μόνο. Το ζητούμενο είναι πως στο καλό βρίσκεις δουλειά; Εκεί που δυστυχώς καταλήγω, μέρα με τη μέρα, είναι πως ξαναγυρνάμε σε εποχές που μόνο μέσω γνωστού βρίσκεις (όχι ότι είναι κάτι καινούριο, απλά έχει γίνει εντονότερο), εν ολίγοις μόνο μέσω ισχυρών πελατειακών σχέσεων την παλεύεις, γυρνώντας μας χρόνια πίσω.

 

Κι εκεί λοιπόν που νόμιζες πως γίναμε Ευρώπη (τώρα γιατί το νόμιζες αυτό και εσύ και εγώ είναι άλλο ένα bedtime story πολύ καλά πλασαρισμένο και πουλημένο), τρως μια στα μούτρα και συνειδητοποιείς πως ακόμα κι αν είσαι λίγο καλύτερος, πάντα ο λιγότερο καλός (γείτοντας, συνάδελφος) θα 'χει (ή θα κρατήσει) μια δουλειά, πολύ απλά γιατί μπορεί να κοστίζει και ένα 50άρικο το μήνα λιγότερο στο «σοβαρό αφεντικό» σου (τί κι αν είναι ζούδι ή σκράπας) ή επειδή είναι ο γιός κάποιοι γνωστού που στο μέλλον όλο και καμιά χαρούλα θα χρειαστεί να του ζητήσει... Έτσι θα σωθεί η εταιρεία, κι όχι μόνο, κι όλη η οικονομία, κι η βαριά βιομηχανία (της παπαρολογίας) μη σου πω! Έτσι θα αποκτήσει πλεόνασμα το αφεντικό, όχιιιι όχι η εταιρεία ήθελα να πω, για να μην απολύσει κόσμο κλπ. κλπ. (το παραμυθάκι μας είναι γνωστό και καθημερινά επαναλαμβανόμενο από τις παντώς τύπου περσόνες).

 

Anyway, η λύση είναι μια people!! 'Ολη μέρα κι όλη νύχτα στο facebook, μη πάθουμε κατάθλιψη λόγω αφραγκίας και σημαντικότερο όλων, για να κάνουμε όσα πιο πολλά κονέ μπορούμε ( :Ρ ) μπας και καμιά μέρα χτυπήσει το τηλέφωνο και σε καλέσουν για κανά  interview που θα έχουμε κερδίσει (τι με νοιάζει αν δεν είναι αξιοκρατικά ; πότε ήταν; και στην τελική ποιος είμαι εγώ για να «πάω κόντρα στο ρεύμα»; αφού αποδεδειγμένα είμαι καλύτερος/η από τον μέσο βισματία).

 

Εξαφανίζομαι τώρα, πάω να δικτυωθώ για να βρω τον εργοδότη των ονείρων μου, αυτόν που κυρίως θα με πληρώνει (έστω και με καθυστέρηση, έστω και ψίχουλα) και θα έχει την ευγενή καλοσύνη να μου κολλάει ένσημα (έστω και τα μισά ρε παιδί μου)!!! Αααχχχχ, το νιώθω πλησιάζει! Και μιας και έχουμε φτάσει σε τέτοια σημεία ως κοινωνία (δε θέλω να πω οικονομία...) ένα θα πω ελπίζοντας πως θα έρθουν επιτέλους αυτές οι καλύτερες μέρες που όοοοοοολοι υπόσχονται! Μην απελπίζεστε keep your heads up! (θα γυρίσει ο τροχός, που θα πάει, θα πηδήξει κι ο φτωχός)

 

(να τι παθαίνει κανείς αν ψάξει πολλές αγγελίες σε μια μέρα, φλιπάρει, για αυτό με ρέγουλα τις αγγελίες φίλοι μου....)

 

To be continued!? we'll see...