...να σου πω ποιος είσαι, κάπως έτσι είναι η παλιά παροιμία κομμένη και ραμμένη στα δεδομένα του σήμερα. Ο λόγος για το facebook, το οποίο εγώ προσωπικά αγαπώ. Το ερώτημα που τριγυρνά στο μυαλό μου εδώ και λίγο καιρό είναι «είμαστε το ίδιο άτομο online και off-line;» σε απλά λόγια, έξω από τον κυβερνοχώρο, στην καθημερινότητά σου, είσαι ο ίδιος που είσαι και μέσα σε αυτόν τον οιονεί κόσμο;

 

Ποιές όμως είναι αυτές οι κατηγορίες ανθρώπων και μπορούμε να τις αναγνωρίσουμε;

Κάπου εδώ λοιπόν θα αναφέρω πραγματάκια που εγώ έχω εντοπίσει σερφάροντας. 

 

Είμαι αυτός που είμαι: η κατηγορία αυτή έχει τους ανθρώπους που μπαίνουν υποθέτω για χαβαλέ κάνουν και λένε τις μαλακιούλες τους χωρίς να τους νοιάζει ιδιαίτερα η γνώμη των άλλων (και καλά κάνουν μεταξύ μας). Γενικά είναι ο εαυτός τους. Είτε είναι ανοιχτός είτε κλειστός στη ζωή του λίγο πόλύ κάπως έτσι θα ναι και online. Είναι οι αγαπημένοι μου!

 

Είμαι ένας άλλος: εδώ θα βρούμε ανθρώπους που ενδεχομένως η κοινωνική τους ζωή εκτός pc είναι μάλλον περιορισμένη (αν όχι ανύπαρκτη) και προσπαθούν μέσα από πληθώρα φίλων (κυρίως άσχετων) να βγάλουν ένα στρεβλωμένο image του εαυτού τους, κάτι πιο cool, κάτι πιο αξιοπρόσεχτο και αξιοσχολίαστο. Εδώ έχουμε σωρεία posts κυρίως κενού περιεχομένου (όχι ότι τα posts όλων των άλλων σφύζουν «υψηλών νοημάτων και μηνυμάτων») αλλά εδώ είναι must να έχεις άπειρα τέτοια με τη συνοδεία αντίστοιχων κενότερων comments από αυτούς που προσπαθούν να τον βοηθήσουν να είναι κάποιος άλλος. Αντί του facebook θα 'πρεπε προσπαθεί να χτίσει ένα πραγματικό εαυτό εκεί έξω;

 

Είμαι πολλοί μαζί: άνθρωποι που μάλλον είναι αναποφάσιστοι ως προς το ποια εικόνα του εαυτού τους θέλουν να προβάλουν προς τα έξω, (βέβαια κάποιοι ίσως είναι και in real life όπου τους πάρει ο άνεμος) έτσι λοιπόν τα comments αυτής της κατηγορίας είναι ετερόκλητα, τη μια βδομάδα είμαι χαβαλές, την άλλη σοφιστικέ, την παράλλη ακτιβιστής μετά θα γίνω δασκάλα και έπειτα αστροναύτης. Η ποικιλία είναι το παν! Ψάξε-ψάξε δε θα σε βρεις!

 

Είμαι ο αστειάκιας: αυτός δε λείπει ποτέ από το friend-list σου, άπειρα posts κυρίως κωμικά, ανέκδοτα, αστεία, σατυρικά. θέλει να διασκεδάζει τους άλλους αλλά κυρίως να μοιράζεται μαζί τους αυτά που τον κάνουν να γελάει και βρίσκει έξυπνα (μάλλον). Καλό το γέλιο αλλά μη το παρακάνουμε κιόλας, μη μας κάτσει στο λαιμό το χωρατό! (Ελπίζω να μην είσαι φέικ και έτσι να προσπαθείς να κρύψεις κάτι!)

 

Είμαι ο κοινωνικά σκεπτόμενος ακτιβιστής προστάτης του κόσμου του σύμπαντος και το διαστήματος κλπ κλπ κλπ:  οι άνθρωποι που κυρίως ποστάρουν τέτοια θεματολογία και σπεύδουν να προστατεύσουν (λεκτικά τουλάχιστον) μέχρι και το τελευταίο μυρμήγκι που θα περάσει το δρόμο (λέμε τώρα). Καλή η κοινωνική ευσυνειδησία ρε παιδί μου αλλά άραξε και λίγο, από το pc σου δε παίζει να συγκινήσεις/κινητοποιήσεις και πολλούς. Άρα μη μας τα πρήζεις με τη διάσωση του τάδε αστερισμού και τα κενής σημασίας like, 10000 like για να σώσουμε τη γάτα του γείτονα που θέλει να πάει διακοπές!

 

Είμαι ο επιστήμονας: ποστάρει κυρίως πράγματα που αφορούν την επιστήμη του, προσπαθεί να την διαδώσει και να την επικοινωνήσει με έναν πιο τσαχπίνικο και λιγότερο βαρετό τρόπο. Γενικά είμαι θετικά κείμενη προς αυτή την ομάδα, είναι που κι εγώ το κάνω που και που αυτό. Η λύση είναι μικρά και παιγνιώδη posts, τα σεντόνια κουράζουν και δε τα βλέπει ούτε αυτός που μπορεί να ενδιαφέρεται!

 

Είμαι ο μουσικός: ανεβάζει (σχεδόν) πάντα μουσική χωρίς απαραίτητα να είναι μουσικός ή 100% σχετικός. Οκ ρε συ, εσύ τα ανεβάζεις τα ακούει όμως κανείς ή το κάνεις μόνο για την παρτι σου; (αν το κάνεις για σένα μόνο υπάρχει και το youtube!!). Όπως είδα και σε ένα πετυχημένο post «ο διπλανός μου στο μετρό ακούει τόσο δυνατά μουσική που του είπα "αφού βλέπεις κανείς δε χορεύει βάλε ελληνικά"» (ο τοίχος είχε τη δίκή του υστερία).  Αυτό ακριβώς...κάτι άλλο παίζει να μας βάλεις ρε Dj;;

 

Είμαι το φάντασμα: οι διάφοροι φίλοι που έχεις στάνταρ στο friend-list σου, δε ξέρεις ποιοι είναι, δε σε ξέρουν παρόλα αυτά παραμένετε φίλοι για κάποιο άγνωστο μαγικό λόγο... Έλα σειρά να παίρνουν τα delete!!!

 

Είμαι άχρωμος: αυτοί που σου περνάνε απαρατήρητοι, δεν έχεις ανταλλάξει μαζί τους ούτε μισό comment αλλά και πάλι για κάποιο μαγικό λόγο τους κρατάς, κυρίως από ντροπή νομίζω είτε γιατί ήσασταν γνωστοί ή συμμαθητές είτε για να μη τους πληγώσεις,  ναι καλά...! Τα delete να παίρνουν φωτιά λέμε.

 

Δε μου έρχεται κάτι άλλο.... αλλά νομίζω ότι είναι αρκετά γενικές και «καθολικές» οι κατηγορίες αυτές. Αν ανήκετε σε κάποια από αυτές ίσως είναι ώρα να αναθεωρήσετε λίγο το τι μπορεί να βγάζεται προς τα έξω.