Πήγαμε λοιπόν με τις υπόλοιπες κυρίες πιάσαμε τις γνωστές ξαπλώστρες που πιάνουμε πάντα και άρχισαν οι κουβέντες «κορίτσια, λέτε να βρέξει;» «έλα μωρέ, σιγά μη βρέξει, εεε κι αν βρέξει θα κάτσουμε κάτω από τις ομπρέλες, σιγάαα» «με τέτοιο καιρό, μπούζι θα ΄ναι η θάλασσα» «όοοοχι καλέ, τί λες τώρα, μια χαρά θα 'ναι, σιγά που θα 'ναι κρύα» και κάπως έτσι πέρασε το πρώτο πεντάλεπτο μέχρι να στρώσουμε τις πετσέτες και να μείνουμε με τα μαγιό μας. Περιμέναμε να δούμε πια θα είναι η πιο γενναία να πάει να δει πως είναι σήμερα η θάλασσα, κάθε μέρα το κάνουν, πάει μία και ειδοποιεί τις άλλες για να προετοιμαστούν ψυχολογικά! Καμιά τους δε κουνιόταν, έτσι λοιπόν αποφάσισα να πάω εγώ να ρίξω την πρώτη βουτιά.

Αφήνοντας δειλά δειλά τα αποτυπώματα μου στην άμμο, και περιμένοντας να νιώσω ανατριχίλα από την κρυάδα της θάλασσας, ξαφνικά νιώθω ένα ζεστό χαλί κάτω από τα πόδια μου. Ωραία έκπληξη αυτή η οποία αναταράχτηκε από το δυνατό αεράκι που με έσπρωξε να βουτήξω στα γρήγορα για να ζεσταθώ! «Πολύ ωραία είναι σήμερα η θάλασσα, ζεστή ζεστή» σκεφτόμουν «να δω μετά με τέτοιο αέρα πως θα βγω έξω!θα με ξυρίσει!! θα κάτσω λίγο και μετά θα βγω να αλλάξω για να μη πουντιάσω» έτσι και έγινε. Δεν έμεινα πάνω από δέκα, δεκαπέντε λεπτά στο νερό και αφού άλλαξα άραξα στην ξαπλώστρα μου και παρήγγειλα ένα ζεστό νες, τον τράβαγε ο καιρός που λέμε. Αντιφατικό τοπίο αν το καλοσκεφτείς, συννεφιασμένη μέρα, μαγιό, θάλασσα, ξαπλώστρες και ζεστός νες...

Η επόμενη μιάμιση ώρα που ακολούθησε ήταν γεμάτη συζήτηση εκεί με τις κυρίες που παρότι είναι μεγάλες, κάλλιστα θα μπορούσαν οι περισσότερες από αυτές να είναι γιαγιά μου ή στην καλύτερη μάνα μου, η παρέα τους είναι πάντα ευχάριστη! Ακούς τα πάντα σε αυτή την παρέα, από σόκιν ανέκδοτα, μέχρι ιστορίες από όταν ήταν παιδούλες, ιστορίες από τα χωριά τους με ήθη και έθιμα και πολλά άλλα περίεργα που μου τραβάνε την προσοχή.